another letter ...George 2

Ένα γράμμα μετά μια προβολή της ταινίας…………….

8.7.2006

Με συνεπήρε το εφεύρημα της διάθλασης λογισμών και εμπειριών βαθειά ατομικών, που βρήκαν τρόπο να ακουστούν μέσα από τα στόματα προσώπων ξένων μεταξύ τους, για να αποδείξεις πως οι άνθρωποι τα ίδια κρύβουν μέσα τους τελικά. Η διαφορά απέδειξε την ομοιότητα. Και μετά να επανασυνδέσεις ανάποδα τα διαθλασμένα εσώψυχα… με ένα μαύρο πανί να σφαλίζει τα μάτια, όμοια με το σκοτάδι που περιβάλλει τη μοναξιά των ανθρώπων .
Με παρέσυρες στους λογισμούς σου, το ψυχισμό, στην ασυμμάζευτη ευαισθησία, χάθηκα στην εικαστική τελειότητα των εικόνων, στην αψεγάδιαστη ισορροπία, στα οργιαστικά χρώματα στην αρμονία τους. Ζήλεψα την τεχνική αρτιότητα, τα περίτεχνα πλάνα, την κίνηση της κάμερας. Με ενθουσίασε ακόμα η χρήση της τεχνολογίας που καταφέρνει υπολογισμένες» γρατζουνιές στην επιφάνεια της εικόνας.
Τελικά παρ’όλη τη προσπάθεια , δεν κατάφερα να μην ταυτιστώ, δεν κατάφερα να μείνω σε απόσταση από τον έρωτα τον ανταριασμένο στο βαγόνι, από τον απαλό έρωτα στη Νότια Ρόδο. Δεν απέφυγα τη μελαγχολία του παρείσακτου θεατή της ανείπωτης ομορφιάς των γυμνών συμπλεγμάτων του έρωτα , την έξαψη που προκαλεί η μισή αποκάλυψη του κολλημένου στο σώμα, βρεγμένου από τον αφρό της θάλασσας ρούχου. Αισθάνθηκα υπερήφανος για το πολύπλοκο δημιουργικό θησαυρό που μου αποκαλύφθηκε.
Τα φτερά είναι εκεί δεν είναι ψεύτικα.

αυτά τα φτερά τελικά που είναι της λύτρωσης που είναι της διεξόδου δεν είναι φτερά ψεύτικα είναι φτερά που τα χει μες τη ψυχή της είναι φτερά που κατάφερε να τα δώσει σε όλους εμάς που είχαμε την ευκαιρία να δούμε την ταινία και σε εσάς που θα τη δείτεΗ αλήθεια είναι αυτό που πέρασα ήταν ένας καταιγισμός ένας καταρράκτης από εικόνες από λογισμούς συνειρμούς από αλληγορίες από εσωτερικό ψάξιμο από αγγίγματα μουσικής στη ψυχή όχι στο αυτί. Μια σύνθεση απίστευτη ,πραγματικά αισθάνθηκα εξουθενωμένος και το θεώρησα χρέος μου εσωτερικά δουλεύοντας ότι έπρεπε κάπως να της το εκφράσω να εκφράσω αυτό που πέρασα γιατί είχα μάθει διαβάζοντας φοιτητής ότι πρέπει να προσπαθείς να κρατήσεις μια απόσταση από ένα δημιούργημα της τέχνης για να μπορέσεις να το διαχειριστείς διαφορετικά να δεις που το πάει και έτσι όπως έπεφταν οι αλληγορίες δίκην καταρράκτη έπεφταν οι εικόνες έτσι όπως εναλλάσσονταν τα θέματα δεν μπόρεσα να κρατήσω απόσταση γιατί με παρέσυραν οι εικόνες αυτές οι εκπληκτικές οι λυρικές και αισθάνθηκα παρείσακτος θεατής σε αυτά τα απίστευτα συμπλέγματα του έρωτα, τα οποία παρουσίασε με ένα μοναδικό τρόπο δεν μπόρεσα να μην ζηλέψω τον τρόπο με τον οποίο απέδωσε αυτά που ήθελε να πει. Την ισορροπία στα πλάνα τα χρώματα τα οργιαστικά που υπήρχαν τον τρόπο που σου πέρναγε μέσα από την εικόνα το συναίσθημα ο ανταριασμένος έρωτας σε πήγαινε με το τραίνο που έτρεχε με διακόσια και ο απαλός σε πήγαινε σε μια φύση απίστευτα όμορφη και ήρεμη και όλο αυτά τα χάιδευε από επάνω μια μουσική που ήταν εκπληκτική. Ε αυτό έπρεπε να το πω έπρεπε να το πω δεν μπορούσα να το κρατήσω έπρεπε να της πω ότι ζήλεψα ότι με ξανακάνε ξανά φοιτητή της Αρχιτεκτονικής ο οποίος ψαχνόταν τελικά να βρει τι είναι ο χώρος, και προσπαθώντας να δει τι είναι ο χώρος πάνω στον οποίον εκκαλείτο να παρέμβει μεθαύριο, προσπαθούσε να αναλύσει την αντίληψη του χώρου και να χρησιμοποιήσει μεθόδους καινοτόμες για εκείνη την εποχή την μέθοδο της σημειολογίας. Και με ξαναέφερε εκεί, με ξαναέφερε σε εκείνα τα χρόνια, με παρέσυρε με πήρε, με έφερε, έβλεπα και ταυτόχρονα η μουσική τέκνο αυτά τα γρατσουνίσματα πάνω στο δίσκο πέρασαν στην ταινία και τα έκανε υπολογισμένα δηλαδή πήρε τα γρατζουνίσματα της μουσικής και τα έκανε καρεδάκια! Ήταν φοβερό έπρεπε να της πω ότι ήταν φοβερό αυτό που είδα. Ενθουσιασμό ήθελα να εκφράσω και ήθελα να πω ότι ανακάλυψα μέσα από μια ταινία που μου εμπιστεύθηκε ,ανακάλυψα έναν απίστευτο θησαυρό που έκρυβε μέσα της, αυτό το ξεχωριστό ταλέντο, αυτό το τόσο ξεχωριστό άτομο, το τόσο ψαγμένο το αεικίνητο γενικώς, το ευρηματικό παρήγαγε ένα έργο τέχνης μοναδικό

όσο και να μην θέλει να το παραδεχτεί έχει χρησιμοποιήσει ρητορική έχει χρησιμοποιήσει τρόπους επικοινωνίας τόσο σύγχρονους που αγγίζουν τους νέους και οι νέοι είναι αυτοί που θα γεμίσουν τις αίθουσες είμαι σίγουρος οι νέοι είναι αυτοί που θα το χαρούν και οι νέοι είναι αυτοί που θα ανακαλύψουν μέσα στα καρεδάκια της ταινίας και τους εαυτούς τους και πως μπορούν να βγάλουν το μαύρο μαντήλι από τα ματιά τους και ποσό μπορούν να ανακαλύψουν στα ματιά των άλλων γύρω τους πόσο όμοιοι είμαστε σαν άνθρωποι

Για μένα συμβόλισε τη μοναξιά των ανθρώπων τη μαύρη μοναξιά των ανθρώπων Η απώλεια συνοδεύεται με αναπόφευκτη μοναξιά και είναι κάτι που πρέπει κάνει να το παλέψει μόνος του